Benjamin Li maakte een reis langs bijna alle Chinees-Indische restaurants van Nederland. Hij was daarbij op zoek naar de geschiedenis en de positie van het Chinees-Indische restaurant in het culinaire landschap van Nederland en werd gemotiveerd door de centrale rol die het restaurant speelde in zijn familie. In tien jaar tijd reisde Benjamin met de trein en vouwfiets het land door om de afhaalmenukaarten van deze restaurants te verzamelen en de unieke Chinees-Indische gerechten te fotograferen. Zo kwam hij ook in het restaurant Rose Garden bij Steyl.
Li vertaalt het fenomeen om verzamelingen aan te leggen van bijvoorbeeld postzegels, voetbalplaatjes, luciferdoosjes of suikerzakjes in een artistieke praktijk waarmee hij zijn eigen identiteit binnen de Chinees-Nederlandse gemeenschap onderzoekt. Zijn verzamelingen richten zich daarom specifiek op Chinees-Indische restaurants. Li stelt dat zijn Chinees-Nederlandse identiteit onlosmakelijk verbonden is met zijn artistieke praktijk.
In relatie tot het Missiemuseum werpt Li's werk een nieuw licht op de verzameldrift van SVD-ers in alle uithoeken van de wereld. De encyclopedische drang om alle mogelijke soorten te verzamelen is bijvoorbeeld kenmerkend voor de entomologiecollectie.
Voor deze tentoonstelling vormt een suikerzakje van een Chinees-Indisch restaurant de basis voor een zeefdruk. De originele naam van het Chinese-Indisch restaurant wordt vervangen door de “Billy Li Bar” met de adresgegevens van het Missiemuseum. De medewerkers van het museum wordt gevraagd om vrijwillig enkele exemplaren te ondertekenen. Die handeling wordt met een polaroid vastgelegd. Het ondertekenen weerspiegelt de daad van enkele SVD-ers om hun naam te vereeuwigen in de wetenschappelijke naamgeving van door hen “ontdekte” insecten. Tegelijkertijd reageert het werk op de collectiepresentatie over China, die juist als enige opstelling in het museum niet die verzameldrift van de SVD laat zien, maar die China eerder in de vorm van een stijlkamer presenteert. Li's scherpe en soms humoristische blik roept vragen op over de collectie en over de manieren waarop SVD-ers de wereld hebben proberen te verzamelen en te vatten in de collectiepresentatie van het Missiemuseum.
