Koop het familieticket [2 volw + 2 kind voor €26] aan de kassa of direct ONLINE.

Danielle-Lemaire

 

Danielle Lemaire   

In 2021 leerde Danielle Lemaire de SVD kennen tijdens een residentie in het missiehuis Park Zuiderhout te Teteringen. Broeder Wiel Swinkels, die zo'n vijftig jaar in Papoea Nieuw Guinea missioneerde, bracht Lemaire in contact met de geschiedenis van de SVD en inspireerde haar om werk te maken over interculturele interacties in de context van de koloniale missie. Lemaire's tekeningen zijn onder meer geïnspireerd op het werk van de Tilburgse priester en Indoloog Piet Heerkens (SVD) die op Flores verbleef toen het Missiemuseum werd opgericht. Heerkens (her)schreef in 1948 een epos Het lied van Saka Ladja. Hij baseerde zich daarvoor op spirituele liederen van de lokale bevolking. Na intensief contact waarbij hij de taal en gebruiken van de bevolking leerde tekende hij liederen op over goed en kwaad, mystieke natuurverschijnselen, goden en geesten, en hemel, aarde en onderwereld. De populair-etnologische publicatie geeft volgens Heerkens een blik op ‘de filosofie van de analfabete Florinezen,’ maar in de sub tekst ligt ook duidelijk een meerstemmigheid en verbroedering besloten. Voor Lemaire, die zelf een Nederland-Indische achtergrond heeft, openbaart het boek een contact met een wereld die lang voor haar verborgen bleef. Juist door het contact met de SVD broeders en de verhalen die werden opgetekend door koloniale missionarissen kon zij een aspect van haar identiteit verkennen.  

In het concept voor haar werk voor de Collectie Verzet legt Lemaire ook de nadruk op menselijk contact en de missie in voormalig Nederlands-Indië. In vierdelige een installatie bij de Indonesië vitrines realiseert Lemaire een grote verhalende tekeningen die resoneren met de collectie. In enkele nissen wordt met verschillende lagen van textiel, foto-film, tekst, en projecties een soort diorama gecreëerd. De onderhuidse parallelle werelden die vaak in haar werk centraal staan worden door semi-transparante materialen zichtbaar en tegelijk versluierd. Lemaire speelt op deze manier met de zichtbaarheid en onzichtbaarheid van de menselijke contacten die aan de basis staan van de collectiepresentatie.