Roos Holleman is bekend met de collectie van het Missiemuseum, omdat zij voor eerder werk al inspiratie haalde uit de omvangrijke vogelcollectie van het museum. In haar grootschalige pasteltekeningen van kleurrijke vogels bevraagt Holleman de manier waarop mensen vogels gebruiken, verhandelen, en in natuurhistorische collecties presenteren. De textuur van het pastelkrijt waarmee zij werkt geeft een zachtheid aan haar voorstellingen van verwrongen vogels. Die zachtheid bewerkstelligd tegelijk iets treurigs, want de tekeningen laten niets meer van de levendigheid van de vogels zien zoals ze in de natuur of in de collectieopstelling te zien zijn.
In de collectieopstelling is niet te zien hoe de dieren van over de hele wereld werden verkregen, verhandeld en vervoerd naar Steyl of andere delen van Europa. De huidige tentoonstelling besteedt aandacht aan de SVD-missionarissen in Papoea Nieuw Guinea die hun missiewerk onder andere financierde met de handel in paradijsvogels. De vogels werden als balgen vervoert en gebruikt voor de mode-industrie of opgeslagen in wetenschappelijke collecties zoals die van het Missiemuseum. Ze blijven veelal in verwrongen vorm geconserveerd. Pas wanneer de dode dieren op zaal verschijnen worden zij weer in hun levendige verschijningsvorm gepresenteerd.
De verwrongen onnatuurlijke houding van de getekende vogels van Holleman geven dus een kijkje achter de schermen van de museale praktijk. Ze openbaart daarmee een levendige handel in dode dieren. Voor de aanstaande tentoonstelling laat Holleman zich opnieuw inspireren door vogelbalgen uit de collectie en zal daarnaast de verschillen tussen de omgeving waarin zij zijn opgeslagen en worden gepresenteerd aan het licht laten komen. In grote nieuwe pasteltekeningen wil Holleman aandacht vestigen op het idee van verdubbeling, vervalsing van de werkelijkheid. De kunstenaar plaatst zichzelf hier in de schoenen van het museum: “Onze missie is niet het tonen van de werkelijke natuur, om de dingen precies te laten zoals ze zijn. Eerder zetten wij haar in om een rol in ons eigen verhaal te vervullen. We creëren voor haar een nieuwe context. De natuur is het middel, niet het doel van ons werk. Zowel de missionaris als de kunstenaar willen zielen winnen en onze medeschepsels vormen het lokaas.”
